Ανυπόγραφο

Τχ. 1 (1845), σ. 31-35

Το περιεχόμενο του άρθρου επιβεβαιώνει τον τίτλο του. Ο/η συντάκτης/τρια του εξετάζει την νομοθεσία των Ευρωπαϊκών χωρών (Γαλλία, Ιταλία, Πρωσία, Ισπανία) για να καταλήξει ότι η δικαιότερη όλων- σε σχέση με τα δικαιώματα των γυναικών- είναι εκείνη της Αγγλίας. Συγκεκριμένα, για την Γαλλία και την Ιταλία αναφέρει ότι οι νόμοι φαίνεται να λαμβάνουν υπόψη τους τη γυναίκα μόνο επιφανειακά, ενώ στην Ισπανία δεν είναι ευνοϊκοί. Αντίθετα, για την Αγγλική νομοθεσία αναφέρει ότι έχει συνταχθεί αμερόληπτα με γνώμονα τη λογική. Εκτενής αναφορά γίνεται σχετικά με τα δικαιώματα των βασιλισσών σε Γαλλία και Αγγλία. Επίσης, το άρθρο αναφέρεται στον τρόπο που οι γυναίκες στην Αγγλία αντιμετωπίζουν αυτή την ισότητα. Αναφέρει, λοιπόν, ότι μέσα από αυτή την ισονομία οι γυναίκες είναι πιο συνεσταλμένες, πιο ενάρετες και πιο αφοσιωμένοι σύζυγοι από κάθε άλλη κοινωνία. Θεωρεί τους Άγγλους νομοθέτες προνοητικούς και νοήμονες εφόσον αντιμετώπισαν τη γυναίκα ισόνομα με τον άντρα, καθώς με αυτόν τον τρόπο ωφελούνται όχι μόνο οι οικογένειες τους, αλλά η κοινωνία ολόκληρη. Κλείνοντας, διατυπώνει την προτροπή/ευχή να συμπεριληφθεί στις νομοθεσίες των κοινωνιών το σύνολο του ανθρώπινου γένους (και οι γυναίκες δηλαδή). Αυτό όμως κατά την ίδια προϋποθέτει καλλιεργημένα ήθη και πολιτισμό για τα οποία η κοινωνία (η οθωμανική στην οποία ζει) χρειάζεται να προετοιμαστεί.