Ανυπόγραφο

Τχ. 1 (1845), σ. 59-68

Μεταξύ των άρθρων που αναφέρονται στην ιστορία των γυναικών, στην οποία γίνεται πάντα αναφορά στην παιδεία (απουσία ή παρουσία αυτής) των γυναικών είναι και το συγκεκριμένο που αναφέρεται στην αρχαία Ελλάδα. Αναφέρεται στις κοινωνίες των Αθηνών και της Σπάρτης, το είδος του πολιτισμούς τους σε σύνδεση με τη θέση των γυναικών στις κοινωνίες αυτές. Αναφορικά με την Αθήνα η συντάκτρια συγκρίνει το μέγιστο ύψος στο οποίο ανήλθε ο πολιτισμός στην πόλη αυτή με τη θέση και την παιδεία των γυναικών, που είναι διαφορετικά στις δυο ομάδες των γυναικών που κατοικούν σε αυτή (όπως τις διαχωρίζει η ίδια): των ελεύθερων γυναικών (εταίρων) και των γυναικών της αστικής τάξης των Αθηναίων. Οι πρώτες γίνονται μέτοχοι της παιδείας, των τεχνών και του πολιτισμού, ζουν ελεύθερα, εμφανίζονται στο δημόσιο χώρο, ενώ οι δεύτερες ζουν έγκλειστες στο χώρο του σπιτιού τους. Η μη κοινή αυτή αντιμετώπιση και κυρίως η απουσία κοινής παιδείας (η στέρηση της παιδείας από τις γυναίκες-συζύγους) θεωρείται από τη συγγραφέα ο σημαντικότερος λόγος κατάπτωσης της πόλης των Αθηνών και αποδυνάμωσής της. Αντίθετα στη Σπάρτη εκθειάζεται η αντιμετώπιση των γυναικών από τους νόμους, η παρουσία τους στο δημόσιο χώρο και η ισότιμη αντιμετώπισή τους στα θέματα εκπαίδευσης με τους άνδρες.