| Περίληψη | Μια νύχτα με λαμπερό φεγγάρι ο Θεός Κρήσνα κατά τη διάρκεια του αναστοχασμού του συνειδητοποίησε ότι η κορωνίδα των δημιουργημάτων του δεν ήταν ο άνθρωπος αλλά το άνθος του Λωτού. Αποφάσισε, λοιπόν, να του δώσει ανθρώπινη υπόσταση νεαρής κόρης. Διατήρησε αφενός την ομορφιά αφετέρου την ευαισθησία της προτέρας φύσεως. Όμως, βρέθηκε ενώπιον του προβλήματος της επιλογής κατοικίας. Κατά τη στιχομυθία θεού και κόρης απορρίπτονται διαδοχικά και τα όρη, και οι κάμποι, και η τα βάθη του υδάτινου κόσμου, και οι σπηλιές των ασκητών. Η κόρη φοβόταν το χιόνι, το ψύχος, τις ανέμοθύελλες, τα κήτη της θάλασσας και το σκοτάδι. Στο αδιέξοδο αυτό ήρθε να δώσει λύση η τυχαία εμφάνιση του επικού ποιητή Βαλμήκη που την ώρα την εωθινή έψαλλε την Αυγή. Θαμπωμένος ερωτεύτηκε την κόρη. Τότε ο Κρήσνα όρισε ως κατοικία της την καρδιά του ποιητή στην οποία ναι μεν υπάρχουν ενίοτε χιόνια, θύελλες, σκότος, ερημιά, άβυσσος αλλά η ευλογημένη παρουσία της θα είναι το αντίδοτο σε όλα αυτά. |
|---|