Η Θεοδοσία συστήνει για τις μητέρες με μικρά παιδιά, αγόρια και κορίτσια, δύο περιοδικά που απευθύνονται σε παιδιά, το L'Echo de France και το Panorama des Siècles. Όπως λέει, τα περιοδικά αυτά απευθύνονται σε κυρίες που ενδιαφέρονται να έρθουν τα παιδιά τους σε επαφή με αναγνώσματα διδακτικά και ηθικά.

Παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Linres et Revues (Βιβλία και Περιοδικά).

Ρομαντικό ποίημα.

Παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Poésies (Ποιήσεις). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Marius".

Περιγράφεται πώς, σύμφωνα με τα έθιμα, μία Ελληνίδα νεαρή κοπέλα σε ηλικία γάμου, μπορεί να "δει'' με τη βοήθεια οιωνών και σημαδιών, το πρόσωπο του μέλλοντα συζύγου της.

Στο άρθρο παρουσιάζεται η σχέση αλληλεπίδρασης μεταξύ ψυχής και σώματος. Υποστηρίζεται από τον συντάκτη ότι υπάρχει αιτιακή σχέση και σχέση αλληλεπίδρασης μεταξύ της ψυχικής διάθεσης και των οργανικών/φυσιολογικών χαρακτηριστικών ή συμπτωμάτων που παρουσιάζει το άτομο.

Το παρόν παρουσιάζεται σε δύο συνέχειες στο πλαίσιο της στήλης Causerie Scientifique (Συζήτηση Επιστημονική). Κάτω από το άρθρο υπάρχει σημείωση ότι θα ακολουθήσει συνέχειά του σε επόμενο τεύχος. Υπογράφεται από το αρχικό Μ.

Περιγράφεται, υπό μορφή διηγήματος, η "αληθινή ιστορία" μίας εικοσιτετράχρονης κοπέλας, της Feda. Η Feda, η οποία είχε έναν χαρακτήρα αρκετά αντισυμβατικό, μισούσε την υποκριτική συστολή της εποχής και σε όλα τα συναισθήματα δεχόταν μόνο το "όλα ή τίποτα". Αμφισβητίας και σκεπτικίστρια, όχι ιδιαίτερα όμορφη, αλλά με ένα ιδιαίτερα καλλιεργημένο πνεύμα που εντυπωσίαζε, επέμενε ότι θα παντρευόταν μόνο με έναν άνδρα που εκείνη θα ερωτευόταν σφόδρα. Η ίδια είχε χάσει δύο χρόνια πριν τη μητέρα της και τώρα ζούσε με μία θεία της, η οποία είχε έρθει από τη Ρουμανία για ζητήματα κληρονομιάς. Μέσω της θείας της γνώρισε τον κύριο Dacla, έναν άνθρωπο που εντυπωσιάστηκε αμέσως από την ελεύθερη προσωπικότητά της, το πνεύμα της και το λόγο της, ξεχωρίζοντάς την από τις υπόλοιπες κοσμικές κυρίες και δεσποινίδες του κοινωνικού του κύκλου. Σε ένα σαλόνι μουσικής στο ξενοδοχείο Imperial, όπου οι καλεσμένοι συζητούσαν υπό τους ήχους του πιάνου μίας εξαιρετικής πιανίστριας, o Dacla ένιωθε τα συναισθήματά του για την Feda να τον κυριεύουν. Καθώς συζητούσε με την Feda, μπήκε στην αίθουσα ένας τριαντάχρονος γοητευτικός άνδρας, ο Paul Allieri, που ήδη είχε γνωρίσει τη Feda παλιότερα. Ο Allieri ένιωσε έντονη ζήλια όταν είδε τη Feda να συζητάει χαμηλόφωνα με τον Decla. Την πλησίασε και έπειτα από ένα λεκτικό παιχνίδι τη φλέρταρε και της δήλωνε ότι δεν μπορούσε μακριά της. Όταν κάποια στιγμή της έπεσε η βεντάλια και ο Allieri τη μάζεψε, πριν της τη δώσει την ακούμπησε απαλά στα χείλη του. Ο Decla έχοντας καταλάβει τις προθέσεις του Allieri και εξοργισμένος από τον τρόπο που τη φλέρταρε, βγήκε στην αυλή βυθισμένος στις σκέψεις του. Μετά από κάποια ώρα, η Feda βγήκε και εκείνη έξω για να πάρει αέρα. Πλησίασε τον Decla, λέγοντάς του ότι φαίνεται λυπημένος. Εκείνος της απάντησε ότι είναι απλώς σκεπτικός. Εκείνη του ζήτησε να της εμπιστευθεί τους καημούς του, με ένα ύφος πόνου και χλευασμού ταυτόχρονα.

Το παρόν ανήκει στη μόνιμη στήλη Nouvelles (Νουβέλες) και παρουσιάζεται σε δύο συνέχειες. Στο τχ. 14 υπάρχει υποσημείωση ότι το διήγημα "Συνεχίζεται". Ωστόσο μέχρι και το τχ. 16 δεν υπάρχει συνέχεια του διηγήματος αυτού. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει "υπογραφή" του διηγηματογράφου. Παρόλα αυτά, η στήλη αυτή είναι η στήλη όπου η Σωφρονιάδου παρουσιάζει τα διηγήματά της από το πρώτο διαθέσιμο τεύχος του Maarifet. Για το λόγο αυτό μπορούμε να εικάσουμε ότι και το διήγημα αυτό ανήκει στη Dieudonée (Σωφρονιάδου).

Αποφθέγματα και γνωμικά για τις γυναίκες και τη ζωή.

Παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Verités et Maximes (Αλήθειες και Αποφθέγματα). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Veritas".

Απόσπασμα από την Ιρανική Μυθολογία όπου σκιαγραφείται το μεγαλείο του Feridoun ως κυρίαρχου εκπροσώπου του Θεού στη γη.

Ακολουθεί υποσημείωση ότι το παρόν συνεχίζεται σε επόμενο τεύχος, ωστόσο η συνέχειά του δεν μας είναι διαθέσιμη. Στο τέλος του άρθρου σημειώνεται ότι η μετάφραση από τα τουρκικά έχει γίνει από τη Θεοδοσία.

Αποφθέγματα για τη ζωή και τις γυναίκες, τη σύνεση, τη στοργή και την αυτοπεποίθηση.

Ανήκει στη μόνιμη στήλη Verités et Maximes (Αλήθειες και Αποφθέγματα). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Veritas".

Ποίημα που αναφέρεται στη γεμάτη ταλαιπωρίες ζωή, αλλά και στις σκέψεις και στα συναισθήματα ενός ρακένδυτου άνδρα που κυκλοφορεί χωρίς προορισμό στους δρόμους της πόλης μέχρι που επέρχεται ο θάνατός του.

Ανήκει στη μόνιμη στήλη Poesies (Ποιήσεις). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Marius".

H Θεοδοσία, με αφορμή την εικοστή δεύτερη επέτειο από την άνοδο στο θρόνο του Abdulhamid πλέκει το εγκώμιο του Σουλτάνου και απαριθμεί μία σειρά από τομές που έκανε ο ίδιος, από την εξάπλωση της ιδιωτικής και δημόσιας εκπαίδευσης μέχρι την κατασκευή σιδηροδρομικών γραμμών και νοσοκομείων. Στο τέλος κλείνει το άρθρο της ευχόμενη ο Θεός να είναι στο πλάι του Σουλτάνου, ώστε να έχει τη δύναμη να τους κυβερνά για πολλά χρόνια ακόμη, για το καλό, τη δόξα και την ευτυχία όλων.

Υπογράφεται από τη Théodosssia.

O συντάκτης του άρθρου εξυμνεί τις ομορφιές της Τουρκίας. Επαινεί τον υπέροχο ήλιο της αλλά και το φυσικό της πλούτο, τους ανεξάντλητους θησαυρούς μεταλλευμάτων και ορυκτών που βρίσκονται στο υπέδαφός της αλλά και την απαράμιλλη φιλοξενία των κατοίκων, όπως αυτή υπαγορεύεται από το Κοράνι.

Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Un ami de Turquie".

O συντάκτης του άρθρου επαινεί την πρόοδο που έχουν παρουσιάσει οι Τούρκοι στο επίπεδο του πολιτισμού. Μάλιστα αναγνωρίζει πως και ο ίδιος είχε μέχρι πρόσφατα άγνοια της πνευματικής προόδου που έχουν σημειώσει οι Μουσουλμάνες γυναίκες. Όμως, μία πρόσφατη εμπειρία του στο Αυτοκρατορικό Μουσείο ανέδειξε το αντίθετο. Μία ηλικιωμένη κυρία συνόδευε μία ομάδα νέων κοριτσιών σε επίσκεψή τους στο μουσείο, όπου με τη βοήθεια του καταλόγου του μουσείου τους εξηγούσε και τους έδινε πληροφορίες για τα εκθέματα. Στη συνέχεια, ο συντάκτης υπογραμμίζει τη συνεισφορά των γυναικών στον πολιτισμό, καθώς έμαθε πρόσφατα ότι, μερικά χρόνια πριν, κάποιες γυναίκες μουσουλμάνες συνέβαλαν στο να εμπλουτιστεί η εθνική συλλογή, κάνοντας πολύτιμες δωρεές. Εξίσου έντονο παρατηρεί ότι είναι και το ενδιαφέρον των νέων αγοριών που έρχονται στο μουσείο. Ο συντάκτης θεωρεί όλα αυτά σαφή δείγματα της προόδου και του πολιτισμού για τα οποία θα πρέπει κανείς να αισθάνεται περήφανος και ευτυχής.

Ο συντάκτης περιγράφει τις εντυπώσεις του από την επίσκεψή του στη Σμύρνη. Για τον ίδιο η Σμύρνη κερδίζει τις εντυπώσεις από μακριά, όμως όταν τη δει κανείς από μέσα βλέπει πόσο φτωχή είναι, ενώ κακή εντύπωση κάνουν οι στενάχωροι δρόμοι της και τα κακοφτιαγμένα, ξύλινα ως επί το πλείστον, σπίτια της. Εκτός από τα ερείπια ενός παλιού κάστρου, εκτός από τα πέντε τζαμιά της, τις δύο καθολικές εκκλησίες και τους δύο Ελληνικούς και Αρμένικους ναούς, τις συναγωγές και τα μοναστήρια, η Σμύρνη δεν έχει να προσφέρει τίποτα το ιδιαίτερο σε επίπεδο μνημείων στον επισκέπτη, παρά μόνο τη "Γέφυρα με τα Καραβάνια" και τα παζάρια. Από την άλλη, και η περιοχή που φιλοξενεί τα παζάρια, εκτός από μία παλιά ξυλόγλυπτη πύλη, δεν είναι τόσο εντυπωσιακή όσο οι αντίστοιχες της Κωνσταντινούπολης. Και παρά το ότι στην πόλη υπάρχει έντονη εμπορική κίνηση και ζουν εκεί πολλοί Ευρωπαίοι, η Σμύρνη δεν είναι αρκετά πλούσια για να χωρίσει κανείς τα παζάρια σε ξεχωριστές ζώνες. Το αποτέλεσμα είναι ότι επικρατεί μία πλήρης αταξία με τους εμπόρους και τα εμπορεύματα να στοιβάζονται σε σκοτεινές γωνίες και να είναι συνεχώς εκτεθειμένοι σε όλες τις διαθέσεις του καιρού. Όπως και στην Κωνσταντινούπολη εκεί συναντά κανείς Τούρκους, Έλληνες, Αρμένιους, Πέρσες, Εβραίους, Αιγυπτίους, Σύριους, Κούρδους κτλ. ακούει πολλές και διαφορετικές γλώσσες να μιλιούνται, και βλέπει πολλά και διαφορετικά είδη ντυσίματος στους δρόμους. Όταν ο καιρός ανοίγει, γύρω στις 6 η ώρα κατά τη Δύση του ήλιου, η προκυμαία γεμίζει από τραπέζια. Οι ναργιλέδες και οι πίπες κάνουν την εμφάνισή τους και οι θαμώνες, κάθε εθνότητας, κουβεντιάζουν και βυθίζονται σε μία γλυκιά σχόλη. Η ζωή στη Σμύρνη είναι ευχάριστη και εύκολη ενώ και οι ξένοι απολαμβάνουν τη φιλοξενία των ντόπιων, όπως και σε κάθε άλλη πόλη της Ανατολής.

Παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Souvenirs et Impressions (Αναμνήσεις και Εντυπώσεις). Υπογράφεται από τα αρχικά Ρ. Β.

Ερωτικό ποίημα.

Παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Poésies (Ποιήσεις).

O συντάκτης του άρθρου, P.B, λέει ότι κανένα πλάσμα στον κόσμο δεν μπορεί να ασκήσει στον άνδρα την επιρροή που μπορεί να του ασκήσει μία γυναίκα. Το γυναικείο φύλο συγκεντρώνει μαζί τη γοητεία του πνεύματος και τη γοητεία του σώματος και τις συνδυάζει με αρετές που είναι απαραίτητες για μία ευχάριστη κοινωνική συναναστροφή, όπως η γλυκύτητα του χαρακτήρα, η σύνεση, η λογική, η καθαρότητα των ηθών, η λεπτότητα των συναισθημάτων, η οξύτητα του πνεύματος, η χάρη, το μεγαλείο της ψυχής και η κομψότητα στους τρόπους. Τα λόγια μίας γυναίκας ή ένα κοίταγμά της είναι αρκετό για να διαπεράσει έναν άνδρα. Όταν θέλει να τον πείσει για κάτι, μιλά με τόνο απλό και λογικό. Σε αυτήν την περίπτωση μοιάζει αφελής. Όταν θέλει να μπερδέψει τον άνδρα, μιλά με ευφυολογήματα και αστεϊσμούς. Και τότε γίνεται αξιαγάπητη. Η κάθε περίσταση διαμορφώνει το ύφος που πρέπει να έχει, και μπορεί ανάλογα να γίνει ενεργητική, ζωηρή, συνετή ή ευπρεπής. Η λεπτότητα των τρόπων μίας γυναίκας μαλακώνει τη διάθεση και την καρδιά ενός άνδρα και τον κάνει περιποιητικό, γλυκομίλητο και απλό. Ο άνδρας αντλεί από τη γυναίκα την ορθότητα του ήθους, την αξιοπρέπεια στο λόγο, το ευχάριστο των τρόπων και την επιλεκτικότητα στις λέξεις που θα χρησιμοποιήσει. Μία γυναίκα δεν διορθώνει τον άνδρα, αλλά μπορεί να τον πείσει για κάτι. Και αν το παράδειγμα μίας γυναίκας δεν κατορθώσει να κάνει καλύτερο έναν άνδρα, τουλάχιστον τον εξαναγκάζει να δει αυτό που μπορεί να γίνει. Ο αυταρχικός ή αγενής τόνος απέναντι σε μία γυναίκα είναι τόσο καταδικαστέος όσο και οι προσβλητικές οικειότητες. Η συναναστροφή με τις γυναίκες μαθαίνει στους άνδρες να είναι κοινωνικοί και τα κυριότερα καθήκοντα είναι αυτά που απορρέουν από την κοινωνική ζωή. Ένας άνδρας δεν μπορεί να βρει πιο κατάλληλο μέντορα από τη γυναίκα για να τον διαμορφώσει και να γεμίσει την ψυχή του με όλες τις ωραίες αρετές. Η συναναστροφή με τις γυναίκες οδηγεί στην πραγματική αρετή, ενώ δεν πρέπει κανείς να αγνοεί το ταλέντο που έχουν στο να γίνονται αξιαγάπητες, αλλά και το πώς η συναναστροφή με μία γυναίκα συμβάλλει ιδιαίτερα στην ατομική πρόοδο του άνδρα. Το γυναικείο φύλο έχει πολλά να διδάξει στον άνδρα και ο άνδρας δέχεται με χαρά τα όσα έχει να μάθει από τη γυναίκα. Η γυναίκα είναι για τον άνδρα ό,τι είναι ο ήλιος για τα λουλούδια. Ένας άνδρας που έχει συναναστραφεί με γυναίκες ενάρετες έχει μεγάλη διαφορά από έναν άνδρα που έχει συναναστραφεί με γυναίκες που περιφρονούν την αρετή και στη ζωή τους κυριαρχεί η ελευθεριότητα. Επομένως, ένας άνδρας θα πρέπει να επιζητά τη συντροφιά ενάρετων γυναικών. Παρ' όλα αυτά, πολλοί άνδρες περιφρονούν τις γυναίκες και αγνοούν την αξία τους. Αν και υπάρχουν γυναίκες μη ενάρετες, πολλοί άνδρες βάζουν όλες τις γυναίκες στην ίδια κατηγορία. Αν συμφωνούμε, λέει ο P. B, ότι οι γυναίκες έχουν περισσότερη λεπτότητα, περισσότερη χάρη στο ύφος τους και περισσότερη κομψότητα στη σκέψη, τότε πρέπει να μάθουμε να μιλάμε, να γράφουμε και να σκεφτόμαστε όπως εκείνες. Αν θέλουμε να φτάσουμε εκεί που είναι αυτές θα πρέπει να τις συναντάμε συχνά, να τις περιβάλλουμε με φροντίδα, και να διαβάζουμε με περίσκεψη τα γεμάτα ζωντάνια, πνευματώδη έργα τους. Αυτός που αποζητά την αρετή, θα τη βρει εκεί από όπου πηγάζει, δηλαδή στην ψυχή μίας γυναίκας. Αν παρατηρήσει κανείς, λέει ο P. B, το λόγο των φιλοσόφων, αυτών των μισανθρώπων που ποτέ δεν απόλαυσαν τη συντροφιά μίας γυναίκας, θα διαπιστώσει ότι το ήθος τους και ο τρόπος που μιλούν είναι τραχύς, οι τρόποι τους είναι χοντροκομμένοι, και οι ίδιοι είναι πάντα κατσουφιασμένοι, θλιμμένοι και ανήσυχοι. Αν συναναστρέφονταν με γυναίκες όλα αυτά θα ήταν διαφορετικά. Ο συγγραφέας, στη συνέχεια, αναφέρει μία σειρά από φιλοσόφους, τον Δημόκριτο, τον Ζήνωνα, τον Θεμιστοκλή, τον Κικέρωνα για να στηρίξει το επιχείρημά του. Και προσθέτει ο ίδιος πως αν η καρδιά του είναι στολισμένη με κάποιες αρετές, αν διαθέτει ο ίδιος κάποια αξία, αυτό το οφείλει ξεκάθαρα στις γυναίκες. Γι' αυτό κάθε άνδρας θα πρέπει να βλέπει τη γυναίκα ως την Θεά Αθηνά με την όψη του μέντορα του νεαρού Τηλέμαχου που έρχεται να τον διδάξει.

Παρουσιάζεται σε δύο συνέχειες. Μετά το τέλος της δεύτερης συνέχειας υπάρχει η σημείωση À suivre (Συνεχίζεται). Ωστόσο το τεύχος 16 είναι το τελευταίο διαθέσιμο τεύχος του Maarifet. Υπογράφεται από τα αρχικά Ρ. Β.

Αποφθέγματα για το γάμο, τη ζωή και τη γυναίκα.

Παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Verités et Maximes (Αλήθειες και Αποφθέγματα). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Veritas".

Στο άρθρο αυτό περιγράφεται η ιστορία του Bottineau, ενός ανθρώπου που επινόησε μία ειδική οπτική συσκευή για τον εντοπισμό των πλοίων σε μακρινή απόσταση.

Υπογράφεται από το αρχικό Χ.

Η Φίρκα, η πιο όμορφη γυναίκα στο σύμπαν αργοπέθαινε. Ο Θεός βλέποντας τη δυστυχία της στη γη θέλησε να την πάρει κοντά του. Τίποτε δεν μπορούσε να σταματήσει το Ηouri που επρόκειτο να εκτελέσει την εντολή του Θεού, ούτε τα δάκρυα των γονιών της ούτε οι ικεσίες του άνδρα της. Η Φίρκα επρόκειτο να ζήσει κοντά στους αγγέλους. Την ώρα που το Ηouri έπαιρνε στα χέρια του την Φίρκα, ο Edy, o μικρός και μοναδικός γιος της Φίρκα υψώνει το βλέμμα του προς τον Δημιουργό και του λέει: Θεέ μου, έχετε στον ουρανό και άλλους υπηρέτες σαν τη μητέρα μου, αλλά εγώ δεν έχω παρά μόνο αυτήν, μην μου την πάρετε, μη μας χωρίσετε, αφού με το δικό σας θέλημα εγώ γεννήθηκα παιδί της. Ο Θεός συγκινήθηκε. Και σκέφτηκε ότι είναι καλύτερα να υποφέρει μία ψυχή παρά να αφήσει ένα παιδί ορφανό. Έτσι άφησε το Ηοuri να γυρίσει μόνο του πίσω, εκεί που κατοικούν οι άγγελοι.

Υπογράφεται από τη "Dieudonée".

Το άρθρο πραγματεύεται την ιδιαίτερη γραφή των Αράβων και την αραβική τέχνη. H Dieudonée στο τέλος διαπιστώνει με λύπη το πώς η υπέροχη αραβική τέχνη, που είναι παρούσα σε πολλά μνημεία της πόλης, έχει σε μεγάλο βαθμό υποστεί αλλοίωση υπό το πρόσχημα μιας αλλαγής προς το πιο μοντέρνο. Παρ' όλα αυτά, τον θαυμασμό εξακολουθεί να προκαλεί το μεγαλείο των προγόνων που έφτιαξαν αυτά τα αριστουργήματα της αρχιτεκτονικής.

Υπογράφεται από τη Dieudonée.

Περιγράφονται σε τρία μικρά ξεχωριστά αποσπάσματα συναισθήματα που δημιουργεί στους τρεις διαφορετικούς ήρωες το ερωτικό συναίσθημα όταν αυτό βρίσκεται σε συνομιλία με τη φύση. Για τον πρώτο ήρωα η ζωή είναι ανάλαφρη, για τη δεύτερη ηρωίδα η ζωή είναι βαριά και για τον τελευταίο η ζωή είναι ευτυχία.

Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Une Excentrique".